Vandaag was het eindelijk zover: het terugkomweekend van de Gilwell. De spanning en het verlangen naar dit moment hadden zich de afgelopen weken opgebouwd, en nu het zover was, voelde ik alleen maar enthousiasme. Ik verheugde me op de verhalen die iedereen zou delen, de herinneringen die we opnieuw zouden ophalen en de nieuwe ervaringen die we zouden opdoen. Terwijl ik terugdacht aan alles wat ik tijdens de Gilwell heb geleerd en hoe we als groep samen groeiden, vulde mijn hart zich met trots en dankbaarheid.

Het laatste doel van de dag, mits het weer goed zou blijven – en gelukkig zat dat mee – was een fietstocht van Baarn naar Driebergen, naar de Dr. A.E. Hermansgroep. De rit was ongeveer 25 kilometer lang, langs wegen en door dichte bossen. Ik was bepakt en bezakt, mijn fiets volgeladen met alles wat ik nodig zou hebben voor het weekend. Terwijl ik door de velden en bossen fietste, voelde ik het gewicht van mijn bepakking, maar het bracht ook een gevoel van voldoening met zich mee. Ik was voorbereid op het avontuur dat voor me lag, en dat gaf me rust.

De laaghangende zon, die met haar gouden stralen het landschap verlichtte, zorgde voor een bijna magische sfeer. Met Fleetwood Mac's The Chain in mijn oren, voelde het alsof de muziek, de natuur en ik één geheel vormden. De cadans van mijn trappen en het ritme van de muziek leidden me zachtjes voort.

Onderweg werd ik verrast door momenten van diepe rust. Het licht dat door de bladeren viel, gaf het bos een serene gloed, en elke ademhaling vulde mijn longen met frisse, zuivere lucht. Dit was niet zomaar een fietstocht, het voelde als een reis naar binnen, een moment van volledige aandacht en aanwezigheid. Een mindful moment dat ik niet snel zal vergeten.

De kilometers gleden haast ongemerkt voorbij, en ik voelde me met elke pedaalslag energieker worden. Mijn gedachten dwaalden soms af naar de komende dagen: het weerzien met iedereen, de verhalen die we zouden delen, en het plezier dat ons te wachten stond. Er hing een belofte in de lucht, alsof het weekend gevuld zou zijn met nieuwe avonturen, waardevolle inzichten en vooral veel gelach.

Nu ik bijna op mijn bestemming was, voelde ik me volledig opgeladen en klaar voor alles wat komen ging. De fietstocht had me niet alleen fysiek verfrist, maar ook mentaal voorbereid op het weekend. Het voelde als het perfecte begin van wat een onvergetelijk terugkomweekend zou worden. Laat het weekend maar komen – ik ben er klaar voor!